همه می‌دانند که با افزایش سن شنوایی بدتر می‌شود. اما همین که این اتفاق برای شما می‌افتد کمی غافلگیر می‌شوید. در برخی جوامع، یکی از هر سه بزرگسال بین ۶۵ تا ۷۴ ساله شنوایی شان را از دست می‌دهند و تقریبا نیمی از افراد بالای ۷۵ سال دیگر به خوبی نمی‌شنوند.
شیوه‌ی زندگی نقش بزرگی در این زمینه بازی می‌کند. قرار گرفتن مکرر در معرض صدا‌های بلند، سیگار کشیدن، و داشتن سابقه‌ی خانوادگی از دست دادن شنوایی با افزایش سن، بر از دست دادن شنوایی وابسته به سن تاثیر می‌گذارد. به طور معمول از دست دادن شنوایی وابسته به سن به آرامی شروع می‌شود و به تدریج به همان اندازه در هر دو گوش پیشرفت می‌کند.
سر و صدای بلند
اگر شما حتی یک بار به کنسرت رفته باشید، می‌دانید که صدای بلند آن فضا سبب زنگ زدن گوش تان شده و برای ساعت‌ها فشار زیادی بر روی گوش هایتان وارد می‌آید. این احساس نشانه‌ای از آسیب دائمی به سلول‌های گوش درونی است. مطمئنا بعد از گذشت چند روز احساس خواهید کرد که همه چیز سرجای اول قرار گرفته، اما هرگز نمی‌توانید این آسیب را درمان کنید. اولین علت قابل پیشگیری از دست دادن شنوایی در بزرگسالان قرار گرفتن در معرض صدا‌های بلند است.
آسیب شنوایی تجمعی
یک کنسرت خشن و پر سر و صدا شما را به یک باره ناشنوا نخواهد کرد، اما اگر خودتان را زیاد در معرض سر و صدا‌های بلند قرار دهید، آسیب گوش تان بیشتر شده و حتی ممکن است در سنین پایین‌تر دچار مشکلات گوش شوید. بالا بردن صدای موسیقی در باشگاه ها، گوش دادن به موزیک خشن با صدای بلند، استفاده از ماشین چمن زنی بدون محافظ گوش و پایین آوردن پنجره‌های ماشین و بالا بردن صدای موزیک همه از دلایل آسیب شنوایی هستند.
افراد مبتلا به دیابت دو برابر بیشتر از افراد دیگر شنوایی شان را از دست می‌دهند. محققان معتقدند که دیابت ممکن است به اعصاب و عروق خونی در گوش داخلی آسیب برساند
متاسفانه از دست دادن شنوایی در نوجوانان بزرگتر و جوانان بزرگسال شایع است. اگر می‌توانید با کسی که نزدتان نشسته با یک صدای آرام صحبت کنید و یا صدای موسیقی را کاهش دهید؛ و یا اگر در محلی با صدا‌های بلند کار یا فعالیت می‌کنید حتما از محافظ گوش استفاده نمایید.
تومور
وجود تومور در طول عصب اتصال دهنده‌ی مغز به گوش و یا در گوش داخلی، می‌تواند آسیب قابل توجهی به شنوایی وارد کند، هر چند که این حالت (وجود تومور در این بخش ها) شایع نیست. به طور معمول این تومور‌ها در افرادی که در یک گوش شنوایی شان را از دست داده اند دیده می‌شود. سرگیجه از نشانه‌های وجود تومور در این بخش هاست. مراجعه‌ی به موقع به یک متخصص می‌تواند تا حد زیادی از بروز مشکلات جدی‌تر جلوگیری کند.
فشار بیش از حد در پرده گوش
در حالی که تجربه‌ی افزایش فشار در گوش در هنگام پرواز یا شنا کردن در زیر آب کاملا طبیعی است، اما فشار دردناک و یا بی مقدمه، در حالی که تغییری در فشار هوا ایجاد نشده، غیر عادی است. تورم گلو یا گوش، شیپور استاش (مجرای شنوایی)، که گوش میانی را به قسمت بالای گلو متصل می‌کند، را باز کرده و از ایجاد توازن در فشار هوا که توسط پرده‌ی گوش انجام می‌شود، جلوگیری می‌کند.
ضربه
ضربه به سر موجب آسیب بالقوه غیرقابل برگشت به شنوایی می‌شود. یک ضربه به گوش، اگر درست و مناسب باشد، می‌تواند پرده‌ی گوش را پاره کند. ضربه‌ی سر می‌تواند استخوان‌ها در گوش میانی را مختل کرده و اگر ضربه به اندازه کافی شدید باشد، ممکن است به دلیل تخلیه مایع در گوش داخلی، شنوایی به طور کامل از دست برود.
دیابت
افراد مبتلا به دیابت دو برابر بیشتر از افراد دیگر شنوایی شان را از دست می‌دهند. درحالی که علت دقیق آن ناشناخته است، محققان معتقدند که دیابت ممکن است به اعصاب و عروق خونی در گوش داخلی آسیب برساند. افراد مبتلا به دیابت می‌توانند با نظارت دقیق بر قند خون شان جلوی این مشکل را بگیرند.
بیماری‌های قلبی و کلسترول بالا
بیماری‌های قلبی، بیماری عروق محیطی، فشار خون بالا و کلسترول بالا نیز ممکن است به گوش و شنوایی آسیب برسانند، زیرا این مشکلات از جریان خون مناسب جلوگیری می‌کنند.
دارو‌ها
بیش از ۲۰۰ نوع دارو در بازار وجود دارند که می‌توانند آسیب شنوایی ایجاد کنند. قبل از اینکه این دارو‌ها را دور بیاندازید به این فکر کنید که بسیاری از آنها می‌توانند شما را از مشکلات تهدید کننده‌ی حیات مانند سرطان و عفونت‌های تهاجمی نجات دهند.
تلاش برای تمیز کردن جرم گوش ممکن است سبب فشرده شدن موم در اطراف پرده‌ی گوش شده و مشکل کم شنوایی را بدتر کند
با این حال بسیاری از دارو‌ها ممکن است موجب سرگیجه شوند، و دوز بالای آسپرین و دارو‌های ضد التهابی غیر استروئیدی مانند ایبوپروفن و ناپروکسن همچنین می‌توانند باعث زنگ زدن گوش (وزوز گوش) و از دست دادن شنوایی شوند.
عفونت
عفونت گوش می‌تواند موقتاباعث مشکل شنوایی، درد، تورم، و تخلیه مایعات از گوش شود. اگر عفونت مکرر و به اندازه‌ی کافی باشد، به خصوص برای کودکان، می‌تواند به طور دائم شنوایی را از آنها بگیرد.
جرم و چرک گوش
جرم و چرک گوش قابل درمان و پیشگیری است. گوش همه‌ی افراد موم تولید می‌کند، اما در برخی افراد این ماده بیشتر ترشح می‌شود. اما برای ۹۹ درصد از ما این یک مشکل به حساب نمی‌آید. جرم و چرک گوش می‌تواند موجب کم شدن شنوایی شده و یا از شنیدن صدا‌ها به طور کامل جلوگیری کند. تلاش برای تمیز کردن جرم گوش ممکن است سبب فشرده شدن موم در اطراف پرده‌ی گوش شده و مشکل شنوایی را بدتر کند.
از دست دادن ناگهانی شنوایی
کری ناگهانی، یا از دست دادن شنوایی حسی عصبی ناگهانی، بدون هشدار و یا علت مشخصی می‌آید. یک فرد می‌تواند در شب با دو گوش با شنوایی طبیعی به رختخواب برود و در صبح با یک گوش ناشنوا از خواب بیدار شود. این مشکل باید به سرعت درمان شود، استروئید‌های خوراکی ممکن است همه یا بخشی از شنوایی را بازگرداند. با این حال، اگر بدون درمان رها شود دادن پس از ۲-۴ هفته ناشنوایی دائمی خواهد شد.
اتواسکلروز
استخوان‌های شما از جمله استخوان‌ها در گوش میانی، به طور مداوم خود را بازسازی می‌کنند. اگر این تغییر اشتباه صورت بگیرد، استخوان در گوش شما بیش از حد سفت شده و دیگر صدا‌ها را به درستی هدایت نمی‌کند. سخت شدن استخوانچه‌های گوش میانی، در زنان میانسال شایعترین است. این حالت به طور معمول در یک گوش شروع می‌شود و به طرف دیگر حرکت می‌کند. برخی از افراد مبتلا، همچنین، زنگ، غرش، وزوز، و یا صدای خش خش در گوش را تجربه می‌کنند.
پرشنوایی یا حساسیت به سر و صدا
شاید ضربه‌ی یک مداد یا صدای باز شدن درب یخچال شما را عصبانی کند. اما شما ممکن است به پرشنوایی دچار باشید اگر سر و صدای یک شیر آب در جریان، راه رفتن بر روی برگ، یا کشیدن برگه‌های کاغذ برایتان دردناک و عذاب آور باشد. در حالی که بسیاری از مردم به سر و صدا حساس اند، اما پر شنوایی نادر است و تقریبا از هر ۵۰، ۰۰۰ نفر یک نفر به آن دچار می‌شود. معلوم نیست که چه چیزی باعث این بیماری می‌شود، اما صدا در مغز افراد پرشنوا به طور طبیعی پردازش نمی‌شود.
منبع: بهداشت نیوز
